Kot – łowca

Thor w lesie

Naturalną ofiarą kota są gryzonie (choć część populacji poluje także na ptaki, płazy i gady oraz owady), które są aktywne o zmierzchu i o świcie. O tej właśnie porze najchętniej poluje również kot. Budowa szkieletu oraz mięśni czyni kota giętkim i nieprawdopodobnie sprawnym, zęby i szczęka, a także układ trawienny wskazują, że mamy do czynienia z absolutnym mięsożercą, a znakomicie przystosowane zmysły, zwłaszcza słuch, wzrok i dotyk, dopełniają obrazu znakomitego łowcy.

Słuch
Małżowiny uszne kota są w znacznym stopniu ruchome (do 180 st.), dzięki czemu kot może usłyszeć najlżejszy dźwięk wydawany przez potencjalne ofiary, dobiegający z dowolnego kierunku. Koty słyszą do częstotliwości 60 kHz – jest to zakres o wiele szerszy zarówno w porównaniu do człowieka jak i np. psa. Drzemiący kot może bez trudu (poruszając jedynie uszami) namierzyć dźwięki dla niego niebezpieczne, jak i te wydawane przez zdobycz. Kocia małżowina uszna jest wprawiana w ruch trzynastoma mięśniami. Ten wyspecjalizowany narząd pozwala kotu na bardzo precyzyjne zlokalizowanie ofiary nawet bez użycia wzroku.

Wzrok
Budowa kociego oka nie odbiega zbytnio od budowy oka innych ssaków. Jednak ich wielkość jest znacznie większa i przypomina proporcjami oczy dziecka osadzone w stosunkowo mniejszej czaszce. Duże oczy są domeną zwierząt aktywnych nocą i wtedy kiedy jest mało światła. Kąt widzenia kocich oczu wynosi 185 st. Sądzono, że kot nie widzi barwnie. Dzięki prowadzonym badaniom w tej chwili już wiemy, że koty dostrzegają świat barw – jednak w węższym paśmie niż ludzie (rozróżniają barwy: niebieską, zieloną i czerwoną). Postrzeganie szerokiego pasma barw nie jest konieczne, bowiem kot, polując o zmierzchu i o świcie, nie potrzebuje widzieć zbyt wielu kolorów. Natomiast niewyobrażalnie dobrze koci wzrok reaguje na ruch. W mózgu kota znajduje się specjalny obszar odpowiedzialny za przetwarzanie najdrobniejszego ruchu jaki zarejestrują kocie oczy. Dodatkowo wnętrze kociego oka wyposażone jest w błonę odblaskową (tapetum lucidum) powodującą odbicie światła dzięki czemu kot widzi dobrze (rozszerzając swoje źrenice tak, że zajmują niemal całą tęczówkę) w sześciokrotnie gorszym oświetleniu niż człowiek. Precyzyjny wzrok i umiejętność określenia odległości czynią atak kota ogromnie skutecznym.

Dotyk
W związku ze swoją aktywnością o zmierzchu i w nocy, koty mają także znakomicie rozwinięty zmysł dotyku.
Na całym ciele kota są rozlokowane zakończenia nerwów czuciowych.
Niezmiernie czułym przyrządem do „widzenia“ bez udziału wzroku są u kota wąsy zwane wibrysami oraz włosy czuciowe. Znajdują się one nie tylko na głowie kota, ale również na łapach. W związku z głębszym zagnieżdżeniem tych włosów w skórze kota jakikolwiek ruch wibrysów pobudza końcówki nerwów i informuje kota o zmianach w otoczeniu, prędkości i kierunku ruchu, a także o niewielkich drganiach powietrza wokół potencjalnej ofiary lub przeszkody. Zebrane informacje wędrują do kociego mózgu podobnie jak informacje zebrane z oka, a mózg używając zebranych informacji tworzy swoistą trójwymiarową mapę otoczenia.

Ważnym elementem są również poduszeczki łap.